‘Behandel geen ziekte,
maar bied de beste zorg
aan de persoon voor jou’
prof. dr. Tessa Kerre - hematoloog in het UZ Gent
• ‘Immuun voor kanker?’, Tessa Kerre (2021),
www.lannoo.be/nl/immuun-voor-kanker
• ‘Kunst op voorschrift’, Tessa Kerre (2022),
www.lannoo.be/nl/kunst-op-voorschrift
De opbrengst van beide boeken gaat integraal naar het UGent-fonds ‘met een kleine k’, dat kanker bespreekbaar wil maken, en naar het Fonds Prinses Delphine Van Saksen-Coburg, dat kunst in de zorg wil integreren: www.uzgent.be/steun-ons
In deze rubriek deelt een arts een inzicht dat zijn denken en handelen bepaalt.
‘Ik werd arts omdat ik mensen graag zie en dat drijft mij, elke dag. Het is een voorrecht om zoveel mensen te ontmoeten. Vaak op een zwaar moment in hun leven, maar dan zie je de puurste mens. Je leert daar zoveel uit voor jezelf en als arts die de beste zorg wil bieden. Ik koos bewust voor een discipline als hematologie waarin je een relatie opbouwt met wie je opvolgt. Maar eigenlijk is dat in alle disciplines onmisbaar. De beste manier om een ziektebeeld te behandelen is niet altijd de beste manier om de persoon voor jou te behandelen. Dat geef ik mee aan alle studenten die ik begeleid: leer je patiënt zo goed mogelijk kennen! Oefen je in empathisch communiceren. Drie jaar geleden richtte ik de UGent-onderzoeksgroep Person Centered Cancer Care op die onder andere de meerwaarde van die mensgerichte aanpak met heldere onderzoekscijfers wil aantonen.’
‘Zowel binnen als buiten mijn vakgebied heb ik een zeer brede interesse. Het is verrijkend om in een universitair ziekenhuis telkens met de nieuwste therapieën aan de slag te gaan. Ik geloof ook sterk in de kruisbestuiving tussen klinisch werk, onderzoek en onderwijs. Vanuit al die impulsen stel ik mezelf wekelijks in vraag. Is mijn kijk hierop nog de juiste? Ik haal ook veel uit kunst en ik geloof sterk dat kunst binnen de zorg een meerwaarde kan betekenen. Toen we onlangs studenten lieten voorlezen aan patiënten, leidde dat tot prachtige ontmoetingen en diepe gesprekken. Kunst is een perfecte ingangspoort naar de mens achter de patiënt. Kunst helpt om moeilijke zaken bespreekbaar te maken of te plaatsen. Daarom zet ik mijn schouders ook onder een fonds dat een digitaal platform wil ontwikkelen waarmee patiënten een portie cultuur aan bed kunnen bestellen. Een soort culturele jukebox in het ziekenhuis, die de patiënt als persoon helpt. Prachtig toch?’
‘Behandel geen ziekte,
maar bied de beste zorg
aan de persoon voor jou’
prof. dr. Tessa Kerre - hematoloog in het UZ Gent
• ‘Immuun voor kanker?’, Tessa Kerre (2021),
www.lannoo.be/nl/immuun-voor-kanker
• ‘Kunst op voorschrift’, Tessa Kerre (2022),
www.lannoo.be/nl/kunst-op-voorschrift
De opbrengst van beide boeken gaat integraal naar het UGent-fonds ‘met een kleine k’, dat kanker bespreekbaar wil maken, en naar het Fonds Prinses Delphine Van Saksen-Coburg, dat kunst in de zorg wil integreren: www.uzgent.be/steun-ons
In deze rubriek deelt een arts een inzicht dat zijn denken en handelen bepaalt.
‘Op Intensieve zorg word je vaak geconfronteerd met het spanningsveld tussen doorgedreven behandelingen en waardige zorg. In elk bed maakt een patiënt een zware lichamelijke en emotionele periode door, die hij doorstaat omdat je hem vooruitzichten biedt. Als patiënten en hun omgeving niet ten volle bewust en geïnformeerd zijn over die vooruitzichten, kunnen ze voor zichzelf niet uitmaken of het de moeite loont om door een dergelijke zware periode te gaan. Je ontneemt hen soms ook de kans om afscheid te nemen. Als arts moet je continu dat spanningsveld in het oog houden. Op Intensieve zorg, maar ook daarbuiten. Doe je dat niet, dan ontneem je patiënten hun autonomie en behandel je hen onrespectvol, zonder dat je dat door hebt.’
‘Ik ben op mijn vijfde mijn vader aan longkanker verloren en ik kon toen geen afscheid nemen. De medische wereld is sterk veranderd, maar meer en integere communicatie tussen artsen, verpleegkundigen, patiënten en hun familie kan onze zorg naar een nog hoger niveau brengen. Om integer te communiceren, moet je in staat zijn om je kwetsbaar op te stellen en de moed hebben om tijdig door te spreken. Enerzijds moet je aanvaarden dat je niet in staat bent om iedereen te redden. Anderzijds leer je inzien dat verdriet en boosheid normale reacties zijn op verlies. Ik ben destijds arts geworden omdat ik geboeid was door het menselijk lichaam en ik mensen wou helpen. Wel, soms moeten we wat meer oog hebben voor de mens en wat minder voor het lichaam. Pas dan slagen we erin om warme zorg echt in onze behandeling te integreren.’