In deze rubriek deelt een arts een inzicht dat zijn denken en handelen bepaalt.

‘Zowel persoonlijk als professioneel word ik gedreven door nieuwsgierigheid, een drang naar positieve verandering en een aanleg om geduldig te observeren. Artsen zijn het soms verleerd om tijd te nemen, terwijl dat vaak beter is dan een te voortvarend beleid op te starten dat achteraf overbodig of zelfs gevaarlijk blijkt. Toen ik in 1991 de kans kreeg om van Belgrado naar Gent te verhuizen, ging ik die uitdaging met volle overgave aan. Intussen ben ik hier al 33 jaar met veel passie actief als arts-onderzoeker in het domein van klinische farmacologie bij ouderen en ga ik volgend jaar met emeritaat. Mijn hoofdmotivatie is altijd geweest om de levenskwaliteit van geriatrische patiënten te verbeteren. Ik geef ook heel graag les en haal veel voldoening uit het feit dat jonge mensen inzichten opdoen door mijn kennis, enthousiasme en werkhouding.’

‘Klinische farmacologie bij geriatrische patiënten is complex en dat fascineert me nog elke dag. Kwetsbare ouderen nemen vaak meerdere geneesmiddelen tegelijk, die onderling zo goed mogelijk op elkaar moeten worden afgestemd. Te veel patiënten komen in een voorschrijfcascade terecht, waarbij ze een nieuw medicijn nemen tegen de bijwerkingen van een ander. Net als voor kinderen en zwangere vrouwen is er voor oudere patiënten meer onderzoek en wetenschappelijke kennis nodig over het meest effectieve voorschrijfbeleid. Dat verschilt sterk van het voorschrijfbeleid voor een doorsnee volwassene. In de geriatrie, nog meer dan in andere disciplines, komt het erop aan om de bestaande wetenschappelijke evidentie uit verschillende domeinen te vertalen naar de specifieke context van de individuele ­patiënt.’